Dag 1
Jos en ik kwamen 's middags aan in ... ISTANBUL..!!! Ooit was deze stad onder de naam Constantinopel de hoofdstad van het Oostromeinse Rijk. De miljoenenstad Istanbul (7 - 8 miljoen inwoners) is de grootste stad van de republiek Turkije. Het was de vroegere hoofdstad van het Osmaanse Rijk en daarvoor van het Oostromeinse en het Byzantijnse Rijk.
Ik heb heel veel foto's gemaakt. Deze foto's staan op een Picasa webiste (vrienden en bekenden krijgen van mij de link). Daar kan je alle foto's zien, met commentaar erbij. Zaterdag middag hebben we door Istanbul gewandeld.Zoals je op de foto kan zien, was het regenachtig. Vanaf maandag was het stralend weer. 's Avonds hebben we echt Turks gegeten.
Dag 2
Zondag hebben we rondgelopen en de Yerebaton Sara bezocht. De (ook wel bekend als Basilica Cisterne) is een 6e eeuwse ondergrondse wateropslagplaats in Istanboel.
De Basilica Cisterne werd tussen ongeveer 532 en 542 door de Byzantijnse keizer Justinianus aangelegd als wateropslagplaats voor zijn paleis. Dergelijke wateropslagplaatsen vindt men door heel Istanboel, ze werden aangelegd om in tijden van belegering over voldoende schoon drinkwater te kunnen beschikken. Het water om de cisterne te vullen werd middels een aquaduct aangevoerd vanaf het 19 km ten noorden van Istanboel gelegen Belgrado-woud.
De Basilica Cisterne is een grote ruimte van 143 bij 65 meter en zo'n 9 meter hoog, waardoor de capaciteit zo'n 80.000 kubieke meter bedraagt. In de cisterne staan 336 zuilen, wat het geheel van binnen het aanzicht van een basiliek lijkt te geven.
Twee van de zuilen staan op een sokkel met het hoofd van Medusa. De herkomst van deze Medusa-hoofden is niet bekend.
Wel is bekend dat in dergelijke constructies vaak zuilen van elders werden hergebruikt, de Medusa-hoofden komen dus zeer waarschijnlijk van elders.
's Avonds zijn we naar de hippe winkelstraat Istiklal Caddesi geweest. Er waren veel winkels tot laat open en het was er heel druk. We hebben daar een Meze en salade gegeten.
Dag 3
Maandag zijn we naar het paleis van de Sultan geweest; het Topkapi Paleis. Het oorspronkelijke Topkapi Paleis werd hal verwege de 15e eeuw gebouwd door Sultan Mehmet II. In de eeuwen daarna werd het paleis door verschillende sultans uitgebreid om uiteindelijk plaats te bieden aan zo'n 5000 mensen; de sultan en zijn familie, de harem en de bedienden.
Het landsbestuur kwam bijeen in de Divan-i-Humayun onder voorzitterschap van de grootvizier. De sultan had een eigen plekje: een getralied raam afgesloten door een gordijntje zodat niemand wist of de sultan meeluisterde of niet.
Alhoewel, soms schoof de sultan het gordijntje opzij om zijn commentaar op de discussie te geven.
Rond de privé-vertrekken van de sultan lag de harem, een labyrint van zalen, kamers en terrassen. Het geheel werd bewaakt door zwarte eunuchen. Er was een strenge hiërarchie in de harem: de ‘lagere’ vrouwen hadden slechts een kamer zo groot als een cel tot hun beschikking, de hoogste vrouwen konden in enorme zalen wonen. We hebben ook de harem bekeken.
Daarna zijn we naar de twee grootste/modernste shopping malls geweest. Wat een winkels en wat een sfeer. Ik heb niks gekocht, maar we hebben wel lekker een burger gegeten bij de Mac Donalds.
's Middags hebben we geluierd in het hotel. Daarna hebben we gegeten in een Turks restaurant in de buurt van het hotel. Er lopen zo veel katten buiten. Op een gegeven moment zagen we twee katten de liefde (?) bedrijven. Iedereen die langs liep, keek zeer geïnteresseerd naar dit grappige schouwspel.
Dag 4
Dinsdag hebben we een boottocht gemaakt over de Bosphorus. Istanbul ligt aan de zeeëngte die Bosporus (of Bosphorus) genoemd wordt en die de Zwarte Zee met de Zee van Marmara en de Middellandse Zee verbindt.
In de Bosporus eindigt ook de zogenaamde 'Gouden Hoorn'. Dit is de 7 km lange monding van meer landinwaarts geleg
en rivieren. Deze monding dankt zijn naam aan de weerkaatsing van het zonlicht op het water.
Hierdoor geldt de 'Hoorn' als een van de mooiste baaien ter wereld. Deze monding scheidt het oude stadsdeel 'Stanboel' ten zuiden van de baai van het nieuwere stadsdeel 'Beyoglu', ten noorden van de baai.
Twee bruggen (de Galatabrug en de Atatürkbrug) verbinden de beide delen.
Er zijn twee bruggen over de Bosporus: de 1074 m lange Bogaziçi-brug uit 1973 en de 1090 m lange Fatih Sultan Mehmed-brug uit 1988. De boot legde een aantal keren kort aan en vaarde dicht langs de kant zodat we goed zicht hadden op de yali’s, houten villa’s die in de loop der eeuwen door notabelen uit het Osmaanse Istanbul als zomerverblijf langs de oever zijn gebouwd.
Na een boottocht van anderhalf uur legde de boot aan bij Anadolu Kavagi. In Anadolu Kavagi bleef de boot een paar uur liggen, alvorens terug te varen. We wandelden naar de ruïne Yoroz Kale, daarna lunchten we in een van de vele visrestaurantjes. We werden enorm opgelicht. De ober wachtte naast onze tafel voor de tip. Toen het te lang duurde, vroeg hij er zelfs om!
's Middags zijn we met de tunneltram naar de grote winkelstraat geweest. Daar hebben we een gegeten in een Amerikaanse tent en een cocktail gedronken.
Dag 5
Woensdag zijn we eerst naar de Grote Bazaar geweest. Een Bazaar is een overdekte marktplaats.
Ik wilde een paar kleine schaaltjes kopen en na veel rondlopen (en verdwalen) kreeg ik ze voor een goede prijs mee. Natuurlijk maakte hij nog steeds winst... :-) Als Nederlanders krijg je daar ook te horen: 'kijken, kijken, maar niet kopen!'.
Daarna is Jos naar de buurtkapper geweest en heeft deze kapper hem uitstekend geknipt (en alles alleen met schaar!!!).
Na de siësta hebben we de veerpond genomen naar Uskudar (het Aziatische deel van Istanbul). Het was daar een levendige boel. Daarna hebben we de pond terug naar het Europese deel van Istanbul genomen, naar Yolcu Salonu.
We hebben pizza en salade gegeten in een Cheese cake restaurant (maar vergelijk het niet met de Cheese cake factory in de USA). Daarna met de bus terug. Onderweg naar het hotel heb ik nog heerlijke baklava gekocht!
Dag 6
Donderdag zijn we naar de Hagia Sopfia geweest. De Hagia Sophia (De Heilige Wijsheid) was eerst een kerk en later een moskee. Het is één van de trekpleisters van de Turkse stad Istanbul. De Byzantijnse keizer Justinianus liet de kerk bouwen in de 6e eeuw. Lange tijd was de Hagia Sophia de grootste kerk ter wereld. Er is maar 1 grotere koepel op aarde, dat is die van de Sint Pieter in Vaticaanstad.
Constantinopel werd aan het eind van de Middeleeuwen veroverd door de Osmanen. Zij sloopten de immense kerk niet, maar gingen hem in 1453 gebruiken als moskee. In 1923 kwam de Turkse held Mustafa Kemal Atatürk aan de macht en werd Turkije een seculiere staat. Atatürk zorgde er dus voor dat er een scheiding kwam tussen kerk en staat.
In 1934 besloot Atatürk dat de Hagia Sophia een museum moest worden zodat mensen van alle geloven naar het gebouw konden komen om het te bewonderen. De mozaïeken werden weer zichtbaar gemaakt en dat geeft een bijzonder effect. Islamitische en christelijke versieringen zijn nu gebroederlijk naast elkaar te zien in de Hagia Sophia.
's Middags zijn we gaan winkelen in de mooie winkelstraat. We hebben ook in deze tram gezeten! Daarna hebben we een heel stuk gewandeld. Nadat we gerelaxed hebben in het hotel, zijn we gaan eten in een Russisch restaurantje.
We liepen eerst over deze brug. Het is heel lastig om 's avonds langs al deze restaurantjes te lopen, zonder een 'binnenhaal praatje' aan te moeten horen. Ze hebben wel humor en ze weten wanneer ze moeten ophouden.
Dag 7
Vandaag stonden we op tijd op om de Blauwe Moskee te bezoeken. De Sultan Ahmetmoskee of de Blauwe moskee wordt zo genoemd vanwege de vele blauwe tegels uit het stadje Iznik (Iznik-tegels) die te zien zijn aan de buitenkant van de moskee. De moskee ligt recht tegenover de Aya Sofia. De moskee werd tussen 1609 en 1616 in opdracht van Sultan Ahmet I gebouwd.
Het gebouw heeft een centrale koepel van 33 meter doorsnee, welke omgeven is door een serie deelkoepels. De moskee is omgeven door het grote aantal van zes minaretten. De hoeveelheid minaretten stond vroeger voor de rijkdom van de financierder en daar de meeste moskeeën er één hebben, sommige twee en sultans drie of vier, getuigen zes minaretten van de rijkdom en de wil van sultan om die rijkdom uit te stralen.
De islamitische wereld reageerde zelfs nogal op zijn teentjes getrapt, omdat de moskee van de Kaäba er ook zes had. De sultan heeft dit opgelost door die moskee een zevende te schenken.
Het interieur is gedecoreerd met 20 000 handgeschilderde tegeltjes in de kleuren blauw, groen en roodbruin. De binnenkant van de moskee is niet opvallend blauw, zoals de naam wellicht doet vermoeden. Alleen op de binnenplaats zijn deze tegels opmerkelijk blauw. Een blikvanger is ook de marmeren mihrab met fijne gebeeldhouwdesculpturen.
Na de blauwe Moskee zijn we met de tram en de metro naar de oude stadsmuur gereden.
De vijftien eeuwen oude stadsmuur strekt zich uit van de Marmarazee tot de Gouden Hoorn. De muur is 6,5 kilometer lang, tot twaalf meter hoog en vijf meter dik, uitgerust met 96 uitkijktorens en aan weerszijden forten.
De dubbele muur, opgetrokken door de Romeinse keizer Theodosius II, bood een millennium lang bescherming tegen belegeringen, totdat het de Ottomanen lukte erdoorheen te breken. Dit betekende het einde van het Byzantijnse Rijk. Daarna bezochten we de St. Saviour kerk van Chora.
The Chora Church is een byzantijnse kerk. In de 16e eeuw is deze kerk omgebouwd tot een moskee door de Ottomaanse heersers. In 1948 werd het een seculier museum. Het interieur van de kerk bedekt met prachtige mozaïeken en fresco’s
De Galatatoren is een oude toren in het Europese deel van Istanbul aan de noordkant van de Gouden Hoorn. De eerste Galatatoren werd gebouwd in 528 ten tijde van het Byzantijnse Rijk. Deze werd tijdens de Kruistochten verwoest.
Maar in 1348 bouwden de Genuezen een nieuwe, die het hart van de wijk Galata werd. In 1453 werd de toren veroverd door de Turken.
De toren is gemeten vanaf de grond 61 meter hoog (vanaf het zeeniveau 140 meter). De diameter van de toren is 8,95 meter (waarvan 3,75 meter muur). Je kan met de lift naar boven. Daar is tegenwoordig ook een restaurant.
Jos en ik hebben ons verbaasd over de vele katten in Istanbul. We hadden regelmatig het gevoel dat we zo'n lief klein katje toch best graag mee wilde nemen (okee, ik geef het toe, dat was vooral ik).
Toen we aan het wandelen waren in de buurt van de stadsmuur, kwamen we door woonwijken, die je normaal gesproken als toerist niet zo snel zal bezoeken. Je kon goed merken dat de mensen daar het nog lang niet zo goed hebben als wij.
Zaterdag zijn we op ons gemak naar het vliegveld gereisd. We hebben een hele bijzondere en heerlijke vakantie gehad!
