

Ik zal proberen, voor degene die daar geïnteresseerd in zijn, te beschrijven hoe het nou werkelijk met me gaat!

De jaren daarvoor waren niet altijd even makkelijk geweest en ik begon te geloven dat ik nu eindelijk wat rust in mijn leven had gevonden...
Totdat Jos liet blijken dat hij toch wel heel graag voor Google wilde gaan werken. Ik baalde er echt van, maar vond het ook een hele uitdaging om in een ander land te gaan wonen. In eerste instantie voelde het (de eerste drie maanden in de USA) als een enorm lange vakantie. Maar toen we terugkwamen in Zürich moest er van alles geregeld worden, begon het echte leven...

De vrouwen van de andere Googlers vormen een groep, die met regelmaat samen dingen onderneemt. Ik heb me daar ingestort en na een half jaar heb ik de mensen die het beste bij mij passen eruit weten te filteren :-). Maar ik heb ook veel andere mensen leren kennen uit de Expat-groep (een mailinglist voor expats in Zwitserland).
Ik mis mijn baan enorm. Ik mis het om een klas met 25 pre-pubers (11/12 jaar) te hebben, waar ik gewoon in het Nederlands kan ouwehoeren. Ik mis het lesgeven, ik mis een team met collega's, ik mis zelfs de zeurende ouders! ;-)

Verder start ik weer twee toneelcursussen, dus ik ben in ieder geval weer 'onafhankelijk'. :-)

Hij zit op honkbal, gaat op gitaarles... En hij spreekt drie (!) talen (Engels, Duits en Nederlands). Ik ben enorm trots op hem en hoop dat hij het maandag weer leuk krijgt op school.
Ik heb veel contacten met verschillende mensen en dat vind ik erg kostbaar. Mensen uit verschillende landen (USA, UK, Nederland, Australië, Zwitserland etc.). Ik email veel en vind het ook leuk om mensen life te spreken (msn, skype). Het is absoluut niet zo dat ik me verveel, ik heb het vaak juist erg druk. Het huis is ook nog steeds niet op orde, maar dat is ook best moeilijk als je een eengezinswoning (4 slaapkamers) in een appartementje moet proppen (met slechts 2 slaapkamers).
Of ik terug naar NL zou willen? ... Eerlijk?
Soms denk ik er wel eens aan... ik zou weer een eigen klas hebben en leuke collega's. Ik zou mijn vrienden weer vaker kunnen zien. Ik zou de taal vloeiend spreken (hoef ik niet meer na te denken bij iedere zin).

Liefs,
Joëlle