Woonverslag Zürich - 20 januari 2006

Max is nu echt begonnen op zijn nieuwe school. Het is erg wennen voor hem, maar hij doet zijn best.

De kinderen van Max zijn leeftijd gaan hier alleen met de bus naar school. Nee, geen schoolbus (zoals in Amerika) maar met de gewone bus. Dat was natuurlijk 'not done'. Ik moest mee. Na anderhalve week was ik doorgedraaid.

Na kort nadenken kwam ik tot de conclusie dat 8x in een bus zitten op een dag (+ naar de bus-, naar school-, terug naar de bus- en terug naar huis lopen) niet bevorderlijk is voor mijn gemoedstoestand.

Dus ging Max het alleen proberen. Eerst alleen terug naar huis. Dan stond ik hem bij de bushalte in Oerlikon op te wachten. Vanuit de bus zag ik al zijn trotse, stralende koppie. Blij dat hij me zag, dat het hem gelukt was. Dat hebben we een poosje gedaan. Deze week is hij ook alleen naar huis gelopen. Hij vond het wel spannend, maar het gaat iedere keer makkelijker.